غزل ۔ مني نې مني

د مات  زړګي آواز  اوښکې زما مني  نې  مني
لېمو کې مې د ستورو دا بريښنا مني نې  مني

ما  مينه کې په هاغه  داسې  کړى  باور  لکه
باور وکړى يو ړوند په يوه بينا مني نې مني

هاغه وې کفن سپين وي خو ما ډيرې جنازې
په سرو جامو کې وليدې چې دا مني نې مني

د ژوند د تياريوو سودا هر څوک کړي مني يې
د مرګ د تياريوو څوک سودا مني نې مني

ما مينه داسې کړې چې ثاني مې چيرې نشته
چې دا مې هم له دې ټولو  جدا مني نې مني

جاويد فصيح،بليغ دى دا ته وايې که هاغه هم
 ددې۔  ناياب۔   غمي  دومره ځلا مني نې مني

غزل مني نې مني

د مات  زړګي آواز  اوښکې زما مني  نې  مني
لېمو کې مې د ستورو دا بريښنا مني نې  مني

ما  مينه کې په هاغه  داسې  کړى  باور  لکه
باور وکړى يو ړوند په يوه بينا مني نې مني

هاغه وې کفن سپين وي خو ما ډيرې جنازې
په سرو جامو کې وليدې چې دا مني نې مني

د ژوند د تياريوو سودا هر څوک کړي مني يې
د مرګ د تياريوو څوک سودا مني نې مني

ما مينه داسې کړې چې ثاني مې چيرې نشته
چې دا مې هم له دې ټولو  جدا مني نې مني

جاويد فصيح،بليغ دى دا ته وايې که هاغه هم
 ددې۔  ناياب۔   غمي  دومره ځلا مني نې مني

غزل 

د  ژوند لمهې د مرګ شوې چې بې تاځي او راځي
اې! ژوند خو څه دا نه وي چې بس ساه ځي او راځي

چې شپه شي د کنډر زړه پرده ښوري راشي څوک
نور څوک شته خو ستا ياد لکه هوا ځي او راځي

چې ته نه وې خندا او خوښي نه وي   وې منه
وږمې او خوشبويي د ګل تر خوا ځي او راځي

پوهيږي چې دې دنګ پل نه را لويږو يوه ورځ
خو څه ليوني ګورئ چې پرې بيا ځي او راځي

که جوړه په دې بام شوله يوه بله ودانۍ
له بام به جوړ شي فرش ټول به په دا ځي او راځي

جاويده يو دى نه دى چې يې وليد تا تصوير
ډير نور شته چې ددې فلم ترشا ځي او راځي

غزل

هاغه ته نه وايي درد غم چې راکوي زړګي ته
 ماته ټول وايي ور کړه صبر تسلي زړګي ته

خوب تښتېدلاى زړه مات مات دى او قرار هم نشته
صبره! نور څومره صبر ووايم ټپي زړګي ته

په ويرانه کې ويرانه نه ده نو څه يې بولې
بې ساه  بدن او په کې ښخ ستي ستي زړګي ته

سکون  هاغه و نه پوهيږم که و هاغه سکون
هاغه چې پريښوم اوس سکون هم نه راځي زړګي ته

څومره بېوزله او مجبوره کړ ستا مينې  جاويد
 نه يې د ځان کړې نه يې ورکړله خوښي زړګي ته

غزل

هاغه ته نه وايي درد غم چې راکوي زړګي ته
 ماته ټول وايي ور کړه صبر تسلي زړګي ته

خوب تښتېدلاى زړه مات مات دى او قرار هم نشته
صبره! نور څومره صبر ووايم ټپي زړګي ته

په ويرانه کې ويرانه نه ده نو څه يې بولې
بې ساه  بدن او په کې ښخ ستي ستي زړګي ته

سکون  هاغه و نه پوهيږم که و هاغه سکون
هاغه چې پريښوم اوس سکون هم نه راځي زړګي ته

څومره بېوزله او مجبوره کړ ستا مينې  جاويد
 نه يې د ځان کړې نه يې ورکړله خوښي زړګي ته

غزل

هاغه ته نه وايي درد غم چې راکوي زړګي ته
 ماته ټول وايي ور کړه صبر تسلي زړګي ته

خوب تښتېدلاى زړه مات مات دى او قرار هم نشته
صبره! نور څومره صبر ووايم ټپي زړګي ته

په ويرانه کې ويرانه نه ده نو څه يې بولې
بې ساه  بدن او په کې ښخ ستي ستي زړګي ته

سکون  هاغه و نه پوهيږم که و هاغه سکون
هاغه چې پريښوم اوس سکون هم نه راځي زړګي ته

څومره بېوزله او مجبوره کړ ستا مينې  جاويد
 نه يې د ځان کړې نه يې ورکړله خوښي زړګي ته

اوږدې دي

را وخيــږه   سپــوږمۍ  لارې    تيــارې     دي     نــو   اوږدې   دي
کـه   څـه    هم    دغـه    شپــې   ډيرې    وړې    دي   نو  اوږدې   دي

بخـښـنــه    بـه     کــــوم    خـو    هيرولـــی     چيرې      نـه    شم
د   ځينــو     پرهـــارو     د     درد    شيبــې    دي     نو     اوږدې   دي

ټول    خلک    دي     بيــده   خو     زه    او    شمعه ، پتنګ    ويښ  يوو
زمــوږ      درې      ليونيـــانو     که     کيســې    دي    نو  اوږدې  دي

د    ښو     ورځو     په   هيلــه   يم   خو   پوه    نه  يم   چې   ولې

لا   تيرې   ورځې   ښې   دي   دا  ترخې   دي    نو   اوږدې   دي

چې  تللې  خپل  بيلتون   به   دې   هم  وړی   وای  جــــاويده
چـ+ې   ستا  د    بيلتانه    سره    مې   شپې   دي   نو  اوږدې  دي

سلۍ چليږي

له کال اوږده  يې   يوهر  لمحه ده  او سيلۍ چليږي

د  بېلتانه   شپه    خو  نو   شپه   ده  او سيلۍ   چليږي

دا  يې   يادونه   بهوي   له   سترګــو  اوښکې  او  يـا

د    غره    لمنه  کې    چينه   ده   او   سيلۍ    چليږي

د   وخت  ‌‌ظالم   مو  بېلتانه کــرښه  ترمنځ کښلې ده

را پورې   زه    پورې    هاغه   ده   او  سيلۍ چليږي

لکه  درياب  په  کاڼو   وولې  کاڼي   ځـان کې  ورک  کــړي

داسې   مې   زغم    هـره     دغمــه   ده   او   سيلۍ    چليږي

له وړاندې تګ نه مې زړه  پريوځي خو لا شته دی يو  څوک

وايي    درځــه    چې    هــوا    ښه    ده  او   سيلۍ    چليږي

دا   هم   ګلبڼ   و  اوس   چې  هـرڅه   لوټې، لوټې    ښکاري

پـــه    سيمـې   لا    هـم      زلـزلـه   ده   او   سيلۍ   چليږي

يمـه   په   دې     هيله    د  يــار    ديدن   چې    وکـړمه  پرې

جـــاويـد     په    لپه  کې     ډيوه     ده   او     سيلۍ  چليږي

سلۍ چليږي

له کال اوږده  يې   يوهر  لمحه ده  او سيلۍ چليږي

د  بېلتانه   شپه    خو  نو   شپه   ده  او سيلۍ   چليږي

دا  يې   يادونه   بهوي   له   سترګــو  اوښکې  او  يـا

د    غره    لمنه  کې    چينه   ده   او   سيلۍ    چليږي

د   وخت  ‌‌ظالم   مو  بېلتانه کــرښه  ترمنځ کښلې ده

را پورې   زه    پورې    هاغه   ده   او  سيلۍ چليږي

لکه  درياب  په  کاڼو   وولې  کاڼي   ځـان کې  ورک کــړي

داسې   مې   زغم    هـره     دغمــه   ده   او   سيلۍ  چليږي

له وړاندې تګ نه مې زړه  پريوځي خو لا شته دی يو څوک

وايي    درځــه    چې    هــوا    ښه    ده  او   سيلۍ  چليږي

دا   هم   ګلبڼ   و  اوس   چې  هـرڅه   لوټې، لوټې ښکاري

پـــه    سيمـې   لا    هـم      زلـزلـه   ده   او   سيلۍ  چليږي

يمـه   په   دې     هيله    د  يــار    ديدن   چې    وکـړمه  پرې

جـــاويـد     په    لپه  کې     ډيوه     ده   او     سيلۍ  چليږي

اختر کي

شپه  ورځ  به   تيره  کړم   پدې   وير  او ژړا اختر کې

زه به جامې غواړم  وهي   به   مې   مور  بيا اختر کې

خوږې خبرې يې کړي ښاد ، شي په ترخو  دردمن  زړه

چې  دې   زړه  راکړ  هيلې  وي   به   خا مخا  اختر کې

موږ   غريبان    سهار   روژه    ماښام   نهار  بيدو   شو

سرسايه ، عشر   او   ذکات    وي   د    ملا    اختر کې

دا دې  قدرت  او دولت   وږو  مرګ  او  درد هير کړی

دا   بې پروا   به  زموږ     څه     وکړي    پروا   اختر کې

هر يو چې هر چيرې ځي ، ځي خو   بې   مطلبه  نه ځي

همدا   توپير   دی    د پخوا    او      نن   سبا اختر کې

هرڅه   دې  واخيستل  په  وير  ژړا څوک پايي خدايه!

له   موږ  غريبو  دې    اخيستې واي چې ساه اختر کې

دا ځل   په شخړه   يم   له  ځان  سره   نو ماتې به خورم

دا  ځل   مې   پرېنږدې    جــــاويده    يو تنها  اختر کې