دا ستا تر څنګه ژوند يې پۀ ما يار لوريږي نههاغوو را باندې سيورى د چنار لوريږي نه
چې ورېځ کړه سپوږمۍ تته مجبوري به وي منه
ګني په ښکلي مخ مې ستا غبار لوريږي نه
ګني په ښکلي مخ مې ستا غبار لوريږي نه
د وخت توپاني شپې مې کور او کلى کړ ډېران
په چا يې ورور په چا يې مور او پلار لوريږي نه
په چا يې ورور په چا يې مور او پلار لوريږي نه
خدا !څنګ پښتانۀ غېږکې خپل دښمن ته ورکړځاى
زما خو دا کور نور په دې ښامار لوريږي نه
زما خو دا کور نور په دې ښامار لوريږي نه
جاويد رزق ګولې پسې سهار ځي ماښام راشي
خو بيا هم چا دا ژوند پدغه خوار لوريږي نه
خو بيا هم چا دا ژوند پدغه خوار لوريږي نه
No comments:
Post a Comment